مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج سیّد احمد آقا خمینى مى گفت :وقتى که از عراق مى خواستیم به کویت برویم بدلیل ممانعت برگشتیم .
از ساعت پنج صبح براى اینکه کسى در نجف خبردار نشود بین الطّلوئین حرکت کردیم به سوى کویت .در مرز کویت ما را راه ندادند. ما برگشتیم به مرز عراق .
ترین وجه با امام برخورد کردند. حتّى یک اتاق که امام در آنجا استراحت بکند به ما ندارند. سرانجام امام عبایشان را انداختند در کنار یک اتاق مخروبه که آنجا بود و دراز کشیدند. ساعت یازده دوزاده شب بود که از بغداد گفتند: به بصره برگردید. ما به بصره برگشتیم . ساعت یک یا یک و نیم بعد از نیمه شب به شهر بصره رسیدیم . یک ساعتى طول کشید تا مقدّمات کار را انجام بدهیم .
بالاخره ساعت دو بود که امام خوابیدند.طولى نکشید که من یک مرتبه دیدم زنگ ساعت به صدا درآمد. وقتى ساعت را نگاه کردم دیدم ساعت چهار نیمه شب است و امام براى نماز شب بلند شدند.
یک پیرمرد که از ساعت پنج صبح تا دو بعد از نصف شب نخوابیده وقتى مى خوابد یادش مى ماند ساعت را کوک کند که براى نماز شب بیدار شود.
داستانهائی از علماء//علیرضا خاتمی
امام در سنگر نماز// ص ۸۲٫
-+=
