در برخى از یادداشتهاى معظم له آمده است : ((هنگامى که در قم سکونت کردم (۱۳۴۳ ق )، صبحها در حرم حضرت معصومه علیهاالسّلام اقامه نماز جماعت نمى شد و من تنها کسى بودم که این سنّت را در آنجا رواج دادم و از شصت سال پیش به این طرف صبح زود و پیش از بازشدن درهاى حرم مطهر و زودتر از دیگران مى رفتم و منتظر مى ایستادم . این انتظار گاهى یک ساعت قبل از طلوع فجر بود تا خدّام درها را باز کنند زمستان و تابستان نداشت.
در زمستانها، هنگامى که برف همه جا را مى پوشاند، بیلچه اى کوچک به دست مى گرفتم و راه خود را به طرف صحن باز مى کردم تا خود را به حرم مطهر برسانم . در آغاز خود به تنهایى نماز مى خواندم . تا پس از مدتى یک نفر به من اقتدا کرد و پس از آن کم کم افراد دیگر اقتدا کردند و به این ترتیب نماز جماعت را در حرم مطهر آغاز کردم و تا امروز که شصت سال از آن تاریخ مى گذرد، ادامه دارد. آهسته آهسته ظهرها و شبها نیز اضافه شد و از آن پس روزى سه بار در مسجد بالاسر حضرت معصومه علیهاالسّلام و صحن شریف نماز مى خوانم .))
نماز جماعت ایشان در آستانه حضرت معصومه علیهاالسّلام در این مدت یکى از پرشکوهترین نمازهاى جماعت شهر قم به شمار مى رفت و در عید فطر و دیگر اعیاد اسلامى شکوه آن چند برابر مى گردید. ایشان مقید بودند تا در انجام نماز جماعت رعایت حال همه افراد را بنمایند.
نیایشهاى نیمه شب و اوراد و اذکار سنّت همیشگى وى بوده و حتّى از این نظر صاحب اجازه هم بوده است . او شبهاى بسیارى را با دعا و نیایش به صبح رساند و گرچه خود جز در یک مورد از آن سخن نگفته است ، امّا اطرافیان و اصحاب خاص وى همیشه از نیایشهاى نیمه شب ایشان و اثرات آن سخنها گفته اند. او خود در وصیتنامه خویش به وارثانش توصیه مى کند که : ((پس از مرگم ، سجاده اى را که مدت هفتاد سال بر آن نماز شب مى خوانده ام با من دفن کنید)).
از این توصیه استفاده مى شود که ایشان از سنین جوانى نماز شب مى خوانده و هیچگاه آن را رها نکرده است . او در وصیتنامه خود به فرزندان ، طلاب و عموم مردم سفارش مى کند که به خواندن برخى از دعاها مداومت داشته باشند. حتّى در نامه هایى که به دوستان و یا به علما مى نوشته توصیه مى کرده است که به فلان دعا اهمیّت بسیار بدهند و در خواندن آن لحظه اى درنگ نکنند.
کرامات مرعشیّه//علی رستمی چافی
