تذكره الأولياء ونفحات الانسعرفا-رعرفای قرن دومعرفای متاخر(زن)

۵۸۵- رابعه عدویّه، رحمها اللّه تعالى‏(نفحات الأنس)

وى از اهل بصره بود. سفیان ثورى- رضى اللّه عنه- از وى مسائل مى‏پرسید و به وى مى‏رفت و به موعظت و دعاى وى رغبت مى‏ نمود.

روزى سفیان بر وى درآمد و دست برآورد و گفت: «اللّهم إنّی أسألک السّلامه!» رابعه‏بگریست. سفیان پرسید که: «چه مى‏گریاند ترا؟» گفت: «تو مرا به معرض گریه درآوردى.» سفیان گفت: «چون؟» گفت: «ندانسته‏اى که سلامت از دنیا در ترک او است، و تو به آن آلوده ‏اى؟»

رابعه گفته است که: «هر چیزى را ثمره‏اى است، و ثمره معرفت روى به خداى- تعالى- آوردن است.»

و هم وى گفته: «أستغفر اللّه من قلّه صدقى فى أستغفر اللّه.»

سفیان از وى پرسید که: «بهترین‏ چیزى که بنده به آن به خداى- تعالى- تقرّب جوید کدام است؟» گفت: «آن که بداند که بنده از دنیا و آخرت غیر وى را دوست نمى‏دارد.»

روزى سفیان در پیش وى گفت: «وا حزناه!» گفت: «دروغ مگوى! اگر تو محزون بودى ترا زندگانى خوشگوار نبودى.»

و هم وى گفته: «اندوه من از آن نیست که اندوهگینم. اندوه من از آن است که اندوهگین نیستم.»[۱]

[۱] عبد الرحمن جامى، نفحات الأنس، ۱جلد، مطبعه لیسى – کلکته، ۱۸۵۸٫

خطا: فرم تماس پیدا نشد.

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back to top button
-+=