علاّمه بزرگوار حضرت آقاى شیخ حسن فرید گلپایگانى از علماى تهران نقل فرمود از استاد خود مرحوم آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى (اعلى اللّه مقامه ) که فرمودند:
اوقاتیکه در سامرّاء مشغول تحصیل علوم دینى بودم وقتى اهالى سامرّا به بیماریهاى وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عدّه اى مى مردند روزى در منزل استادم مرحوم سیّد محمّد فشارکى (رض ) جمعى از اهل علم بودند. ناگاه مرحوم آقاى میرزا محمدتقى شیرازى که در مقام علمى مانند مرحوم آقاى فشارکى بود تشریف آوردند و صحبت از بیمارى وبا شد که همه در معرض خطر مرگ هستند.
مرحوم میرزا فرمود: اگر من حکمى بکنم آیا لازم است انجام شود یا خیر؟
همه اهل مجلس تصدیق نمودند که : بلى !
سپس فرمود: من حکم مى کنم که شیعیان ساکن سامرّاء تا ده روز همگى مشغول خواندن زیارت عاشوار شوند و ثواب آنرا هدیه روح شریف نرجس خاتون ، والده ماجده حضرت آقا حجه ابن الحسن (روحى و ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) بنمایند تا این بلا از آنان دور شود.
اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند. از فردا مرگ و میر شیعیان متوقّف شد و هر روز عدّه اى از غیر شیعیان مى مردند بطوریکه این موضوع بر همگان آشکار گردید.
برخى از غیر شیعیان از آشنایان شیعه خود مى پرسیدند:
علّت اینکه دیگر از شما کسى تلف نمى شود چیست ؟
پاسخ شنیدند: راز این موضوع در خواندن زیارت عاشورا توسّط ما مى باشد.
با این جواب آنان نیز مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند بلا از آنها نیز برطرف گردید!
جناب آقاى فرید فرمودند:وقتى گرفتارى سختى برایم پیش آمد فرمایش آن مرحوم بیادم آمد. از روز اوّل ماه محرّم سرگرم زیارت عاشورا شدم . روز هشتم بطور خارق العاده برایم فرج حاصل شد.
شکّى نیست که مقام میرزاى شیرازى از این بالاتر است که پیش خود چیزى بگوید و چون این توسّل یعنى خواندن زیارت عاشورا تا ده روز در روایتى از معصومین علیها السلام نرسیده است شاید آن بزرگوار به وسیله رؤ یاى صادقه یا مکاشفه یا مشاهده امام (عج ) چنین دستورى داده بود که مؤ ثر هم واقع شد.
مرحوم حاج شیخ محمّدباقر شیخ الاسلام نقل نمود که : مرحوم میرزاى شیرازى در کربلا و در ایّام عاشورا در خانه اش روضه خوانى بود و در روز عاشورا به اتّفاق طلاّب و علماء به حرم حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام و حضرت اباالفضل العبّاس علیه السلام مى رفتند و عزادارى مى نمودند.
عادت میرزا این بود که هر روز در حجره خود زیارت عاشورا مى خواند. سپس پائین مى آمد و در مجلس عزا شرکت مى کرد.
روزى خودم حاضر بودم که ناگاه دیدم میرزا در زمانى زودتر از موقعى که باید مى آمدند با حالتى غیر عادّى و پریشان و نالان از پلّه هاى حجره بزیر آمد و داخل مجلس شد در حالى که مى فرمود:
امروز باید از مصیبت عطش حضرت سیّدالشهداء علیه السلام بگویید و عزادارى کنید.
تمام اهل مجلس منقلب شدند و بعضى از خود بى خود شدند.
آنگاه با همان حالت به اتّفاق میرزا به صحن شریف و حرم مقدّس امام حسین علیه السلام مشرّف شدیم .
گویا ماءمور به این تذکّر شده بود.
خلاصه هر کس زیارت عاشوار را یک روز یا ده روز یا چهل روز به قصد توسّل به آقا امام حسین علیه السلام (نه به قصد ورود از معصوم ) بخواند حتماً صحیح و مؤ ثر خواهد بود و اشخاص بیشمارى به این وسیله به مقاصد مهم خود رسیده اند.
مرحوم میرا محمدتقى شیرازى در سال یکهزار و سیصد و سى و هشت در کربلا وفات یافت و در جنوب شرقى صحن شریف مولا و اربابش مدفون گردید.
داستانهائی از علماء//علیرضا خاتمی
