ایـت الله قـاضـی طباطبایی ، از میان عرفا و اصلان کوی حقیقت ، محی الدین بن عربی را بـسـیـارمی ستودند و او را در معرفت نفس و شهود باطنی فردی بی نظیر می دانستند. از آنـجـا کـه ایـشان احاطه ای کامل به مبانی این مرد بزرگ داشتند، معتقد بودند که شواهد و دلایل فراوانی در کتاب فتوحات مکیه ابن عربی وجود دارد که تشیع وی را ثابت می کند؛ زیـرا سـخـنـان وی در ایـن کتاب ، با مبانی اهل سنت منافات دارد. آیت الله حسن زاده آملی می نویسند:
تـنی چند از اساتید بزرگوار ما – رضوان الله تعالی علیهم – که در نجف از شاگردان نامدار اعجوبه دهر، آیت الله العظمی ، عارف عظیم الشان ، فقیه مجتهد عالی مقام ، شاعر مـفـلق و صـاحب مکاشفات و کرامات ، جناب حاج سید میرزا علی آقای قاضی طباطبایی بوده انـد از وی حـکـایـت مـی کردند.
که آن جناب می فرمود: بعد از مقام عصمت و امامت ، در میان رعیت احدی در معارف عرفانی و حقایق نفسانی در حد محی الدین عربی نیست و کسی به او نـمـی رسـد. و نـیـز مـی فرمود که ملاصدرا هر چه دارد، از محی الدین دارد و در کنار سفره او نشسته است.
دریای عرفان//هادی هاشمیان
