بَدیلی ، شیخ احمد ، از مشایخ صوفیه سبزوار در قرن ششم . به سبب مهارت در علوم ظاهری و باطنی شهرت داشت . در ۵۸۲ سلطانشاه بن ایل ارسلان ، طی جنگهایش با علاءالدین تکش خوارزمشاهی ، سبزوار را محاصره کرد و چون کار به درازا کشید، مردم شهر از شیخ احمد بدیلی خواستند که شفیع ایشان شود.
شیخ به اردوگاه سلطانشاه رفت و شاه او را تکریم کرد و متعهد شد که اگر مردم سبزوار دروازه های شهر را به روی سپاهیانش باز کنند به ایشان آسیبی نرساند. بدین ترتیب دروازه های شهر گشوده شد و سلطانشاه نیز به عهد خود وفا کرد (جوینی ، ج ۲، ص ۲۴؛ خواندمیر، ج ۲، ص ۶۳۶).
گفته اند که بدیلی غزل و رباعی می سروده و رساله هایی نیز تدوین کرده است ، ولی بجز یک رباعی که عطاملک جوینی (ج ۲، ص ۲۵) ضبط کرده اثر دیگری از او برجای نمانده است .
منابع :
(۱) عطاملک بن محمد جوینی ، کتاب تاریخ جهانگشای جوینی ، چاپ محمدبن عبدالوهاب قزوینی ، لیدن ۱۹۱۱ـ۱۹۳۷؛
غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر ، چاپ محمد دبیرسیاقی ، تهران ۱۳۶۲ ش .
دانشنامه جهان اسلام جلد ۲
