استاد علّامه مى فرمودند: چون بنجف اشرف براى تحصیل مشرف شدم؛ از نقطه نظر قرابت و خویشاوندى و رحمیّت گاهگاهى بمحضر مرحوم قاضى شرفیاب مى شدم؛ تا یک روز در مدرسه اى ایستاده بودم که مرحوم قاضى از آنجا عبور مى کردند؛ چون بمن رسیدند دست خود را روى شانه من گذاردند و گفتند: اى فرزند! دنیا مى خواهى نماز شب بخوان؛ و آخرت مى خواهى نماز شب بخوان!
این سخن آنقدر در من اثر کرد که از آن ببعد تا زمانى که به ایران مراجعت کردم پنج سال تمام در محضر مرحوم قاضى روز و شب بسر مى بردم؛ و آنى از ادراک فیض ایشان دریغ نمى کردم؛ و از آنوقتى که بوطن مألوف بازگشتم تا وقت رحلت استاد پیوسته روابط ما بر قرار بود و مرحوم قاضى طبق روابط استاد و شاگردى دستوراتى مى دادند و مکاتبات از طرفین بر قرار بود.ایشان مى فرمودند: ما هر چه داریم از مرحوم قاضى داریم
مهرتابان//علامه محمد حسین طهرانی
