ادعیه
اهل عرفان در هر مرحله از مراحل سلوک به ادعیه، متمسک و متوسل هستند و آن را غذاى روح مى دانند و بعضى ادعیه را به خاطر علاقه وافر به مضامین و حقایقش از حفظ دارند. چنانکه حضرت استاد بعضى ادعیه را حفظ بودند از جمله:
دعاى احتجاب
مى فرمودند: این دعا بسیار ممتاز و داراى خواص بسیار است و هفتبار خواندنش بدون فاصله آثار بیشترى دارد و براى نورانیت قلب خوب است. این دعا را محمّد حنفیه از پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام از پیامبرصلى الله علیه وآله نقل کرده است و قریب دوازده خاصیت برایش گفتهاند، تا آنجا که جناب سلمان به پیامبرصلى الله علیه وآله عرضه داشت: این دعا را به مردم تعلیم دهم؟ فرمود: این دعا را به همه کس تعلیم مکن که مردم ترک نماز مى کنند و مرتکب گناه مىشوند، به خاطر آنکه خواننده این دعا آمرزیده مى شود، تعلیم ده اهل بیت را، همسایه ها و اهل مسجد و همشهرى ها را هرگاه از تو درخواست نمایند.
سیدبن طاووس گوید: به من الهام شد که براى سلامتى و هنگام بلا بخوانم. روز سه شنبه خداوند دعایم را مستجاب نمود، به مقصودم رسیدم و از شرّ حاسدان مرا حفظ نمود.
مى فرمود: پدرم این دعا را مى خواند، نقل شده: آقا سید هاشم حدّاد در قنوت و موقع خوابیدن آن را مى خواند.
اول دعا اینست: اللّهمَّ انّى أسئَلُکَ یا مَنِ احتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَن نَواظِرِ خَلقِهِ… «ما در آخر همین کتاب فضائل و متن و ترجمه آن را ذکر مى کنیم». (روح وریحان: ص ۹۵ و ۹۶)
دعاى یستشیر
از جمله ادعیهاى که جناب استاد اهتمام به آن داشتند و سفارش به آن کردند که در صبح و شب خوانده شود، دعاى شریف یستشیر است که پیامبرصلى الله علیه وآله به امیرالمؤمنین علیه السلام تعلیم داد و فرمود: براى هر شدت و رخاء بخوان، و به خلفاء خود هم تعلیم بده و از خودت دور مکن که گنجى است از گنجهاى عرش.
مى فرمود: پدرم خودش این دعا را مىخواند و به خواندش سفارش مىکرد و مىفرمود: پدرم آقا سید حسن کشمیرى مرا وصیت کرد، این دعا را بخوانم. (روح وریحان: ص ۹۷)
دعاى قاموس القدره
دعائى است که مرحوم ملا احمد نراقى در کتاب خزائن نقل کرده است که به دعاى قاموس معروف است. جناب استاد آن را در بعضى اوقات مى خواندند و مى فرمودند: آثار زیادى دارد، امّا مرحوم سید هاشم حدّاد نظرش این بود که به خاطر مضامین قدرتى و سلطنتى قبض و تنگى صدر مى آورد. (روح وریحان: ص ۹۷)
دعاى قاموس القدره اِلهى قَد تَلاطَمَت امواج قامُوسِ قُدرَتِکَ فَظَهَرَت فِى کلِّ مَقدُور آثار قُدره عَجیبَه غَریبَه لا تَبلُغُ کَنهُما عُقُول العُقَلاء وَ اَفهام العُلماء و اَوهامُ الحُکَماء فکُلُّ شَیىء فى قَبضَهِ قُدرَتِکَ اَسیر وَ اِنَّ ذلکَ عَلَیکَ سَهل یَسیر وَ اَنتَ عَلى کُلِّ شَیىء قَدیر وَ بِالاِجابَهِ حَقیق جَدیر. یا شَدید یا شَدید یا شَدیدُ یا ذَاالبَطشِ الشَّدید اَسئَلُکَ مَدَداً مِن قُدرَتِکَ وَ اَسئَلُکَ مَدَداً مَن قُوَّتِکَ وَ اَسئَلُکَ مَدَداً مِن حِکمَتِکَ و اَسئَلُکَ مَدَداً مِن سُلطانِکَ لِتَتخیرِ کُلِّ مُتَمَرِّد وَ تَلیینَ کُلِّ صَعب وَ اذلالِ کُلِّ مَنیع وَ قَهرِ کُلِّ عَدُوّوَ مَحقِ کُلِّ خَصم وَ اِزهاقِ کُلِّ مُنافِق ذى شِقاق مِنَ الجِنِّ وَ الاِنسِ وَ الهَوامّ فَلا یَبقى شَیىء مِنَ المُکَوَّناتِ اِلّا وَلَیّنتَ لى بِیَدَىَّ عَریکَتُهُ وَ کَسَرتَ بِى شِدَّه شَکیمَتهُ وَ فَرط عُتُوِّهِ وَ تَفَرعُنِهِ بِعِزَّتِکَ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیز، یا مُعِزُّ یا مُعِزُّ یا مُعِزُّ یا مُذَلُّ یا مُذِلُّ یا مُذِلُّ یا مُقَدِّمِ یا مُقَدِّمُ یا مُقَدِّمُ یا مُؤَخِّرُ یا مُؤَخِّرُ یا مُؤَخِّرُ بِکَ اَستَغیثُ فَاَغثِنى بِفَضلِکَ وَ جُودِکَ وَ عَفوِکَ وَ اِحسانِکَ یا اَرحَمُ الرّاحِمین یا عَزیز یا ذَاالعَرشِ المَجید اِصرِف عَنّى شَرَّ کُلِّ جَبّار عَنید وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى خَیرِ خَلقِهِ مُحَمَّد وَ آلِهِ اَجمَعین.
براى این دعا اعتصام و اختتام است و سه نوع ختم یکى در ۹۹ روز و یکى در ۹ روز و یکى در سه روز نوشته، به آن کتاب مراجعه شود. (صحبت جانان: ص ۵۲)
دعاى مشلول
از جمله دعاهائى که در آن اسم اعظم است و همّ و غمّ را برطرف مىکند و براى شفاء مریض مؤثر است، دعاى مشلول مى باشد که حضرت استاد بارها براى مریضها و درمان دردهاى سخت دستور مى دادند که آن را بخوانند.
اول دعا اینست: اَللّهُمَّ انّى أسئَلُکَ بِاسمِکَ بِسمِ اللَّه الرَّحمنِ الرَّحیم یا ذَالجَلالِ وَالاِکرام…. (روح وریحان: ص ۹۸)
دعاى فتح
از جمله دعایى که حضرت استاد براى قضاءِ حوائج و دفع همّ و غمّ و فشار در زندگى به بعضى در نجف داده بود، این دعاست که آنرا قطب راوندى (م ۵۷۳ ه .ق) در قصص الانبیاء، ج ۱، ص ۳۶۵ نقل کرده، از دعاى امام زمان علیه السلام این است: «یا مَن تَضایَقَتِ الاُمُوُرُ فَتَحَ لَنا باباً لَم تَذهَب اِلَیهِ اَلأوهامُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَافتَح لِاُمُورىِ المُتَضایَقَهِ باباً لَم یَذهَب اِلَیهِ وَهم یا أَرحَمُ الرّاحِمین»
ناقلان این دعا شرایط مربوطه به آن، از تعداد و زمان را از ایشان بازگو نکرده اند. ( مژده دلدار: ص ۸۲)
۱- بنى اسرائیل هفت سال در خشکسالى به صحرا مى رفتند، و دعاى باران مى خواندند، و نتیجه نمى گرفتند. خدا به پیامبرشان وحى فرمود که: تا حقوق به ظلم گرفته را به صاحبانشان رد نکنند، دعایشان را اجابت نمى کنم.
۲- در میان قومى از بنى اسرائیل قحطى شدیدى پدید آمد. هرچه دعا مى کردند به اجابت نمى رسید. خداوند به پیامبرشان وحى فرمود با آنان بگو: چون شکمهایتان از حرام پر شده، بدنهایتان نجس و دستهایتان به خون بى گناهان آلوده است دعاى شما را خدا مستجاب نمى کند. (روح وریحان: ص ۱۵۳)
از ادعیه و اذکار بیشترین استفاده را از چه چیزى بردید؟
ج: همهشان خوب است لکن در ادعیه از دعاى یستشیر در صبح و شام و از اذکار از ذکر «یاحىّ و یاقیّوم» بوده است. (آفتاب خوبان: ص ۷۱)
براى تشرّف و زیارت حضرت بقیهاللَّه علیه السلام، خواندن کدام دعا بهتر است؟
ج: انسان هر روز ساعتى با خواندن زیارت آل یاسین که در مفاتیح الجنان آمده است به اضافه ۱۱۰ مرتبه »المستَغاثُ بکَ یَابنَ الحسن«، به شرط آن که شرایط لازم را هم داشته باشد، براى تشرف خوب است.(آفتاب خوبان: ص ۷۹)
از دعاها براى نورانیت قلب کدام خوب است؟
ج: دعاى احتجاب که اوّلش این است: یا مَنِ احتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَن نَواظِرِ خَلقِه، که سیدبن طاووس در کتاب مهجالدعوات نقل کرده است. (آفتاب خوبان: ص ۷۲)
کدام دعا براى قرض و دین خوب است خوانده شود؟
ج: این دعا تأثیر دارد «یا قاضِىَ الدُّیُونِ مِن خَزائِنِکَ المَکنُونِ الَّتى هِىَ بَینَ الکافِ وَ النُّونِ اقضِ دَینى و دَینَ کُلِّ مَدیون» بعدد خاص.(آفتاب خوبان :ص ۷۵)
دعاى جوشن صغیر در چه مواردى خوانده شود خوب است؟
ج: در مورد دشمن و خصم. (آفتاب خوبان: ص ۷۶)
براى اداى قرض چه دعائى بخوانیم؟
ج: یا من یکفى من کل شى و لا یکفى منه شى اکفنى ما اهمنى (از امام جوادعلیه السلام) این دعا نقل شده است. (صحبت جانان: ص ۱۹۲)
زیارت جامعه
ایشان کسى نبود که مکان خیلى در او تأثیر داشته باشد. چه در قم و چه در مشهد زیارت جامعه مىخواند، و بعد از آن دیگر دعا و سکوت بود. (مى: ص ۸۰)
در توسّل و زیارت امیرالمؤمنینعلیه السلام زیارت ششم را سفارش مى کردند و مى فرمودند: مرحوم سید على آقا قاضى به این زیارت تأکید داشتند. (روح وریحان: ص ۹۸)
امام صادق علیه السلام فرمود: من ضامنم نزد خدا، هر کس زیارت کند امام على و امام حسینعلیه السلام را به این زیارت، خواه از نزدیک و خواه از دور زیارتش مقبول و عملش مزد داده شود، و سلامَش به ایشان برسد و پسندیده گردد و حاجتهایش برآورده گردد هرچند بزرگ باشد.
اول زیارت این است: السلام علیک یا رسول اللَّه السلام علیک یا صفوهاللَّه السلام علیک یا امین اللَّه لا فرّق بینى و بینکما. (روح وریحان: ص ۹۹)
زیارت امین اللَّه و عاشورا
به زیارت امیناللَّه و زیارت عاشورا خیلى علاقه داشتند. مخصوصاً زیارت امیناللَّه که حتى در خواب هم این زیارت را مى خواندند. نمى دانم چه حالتى داشتند، شاید همان موقع رفته بودند حرم و براى حضرت امیرعلیه السلام زیارت مىخواندند. (مى: ص ۲۴)
درباره زیارت عاشورا مىفرمودند: بسیار خوب است، لکن شخص باید مواظب باشد براى بعضى حوائج که ارتباطى با زیارت ندارد، نخواند (که چوب دارد). (روح وریحان:ص ۱۰۱)
آیا زیارت عاشورا ختمى هم دارد؟
ج: چهل روز براى روا شدن حاجات خوب است، لکن زیارت عاشورا سنگین است و براى بعضى حوائج چوب (و عوارض) دارد. (آفتاب خوبان: ص ۷۱)
زر فانصرف
عبارت «زُر فَانصَرِف، زیارت کن و برگرد» در زیارت کدام یک از امامان علیه السلام است؟
ج: این مختص زیارت امام حسین علیه السلام است، چون حق زیارت او را کسى نتواند به جاى آورد، لذا دستور آن است زیاد در حرم مطهر توقف نکنند. (آفتاب خوبان: ص ۷۸)
از قبور کدام یک از علما بیشتر بهرهمند مى شدید؟
ج: از قبر شیخ زین العابدین مرندى و سید على آقا قاضى قدس سره. (آفتاب خوبان: ص ۸۰)
از قبور اولیاء چه باید خواست؟
ج: معرفت خدا، «وَ ما خَلَقتُ الجِنَّ وَ الاِنسِ اِلّا لِیَعبُدُون»: من جن و انس را نیافریدم، مگر به این خاطر که مرا عبادت کنند. یعنى مرا بشناسند.
شما قبور بابارکن الدین و حاج محمدصادق تخت فولادى را (به تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۷۴) در اصفهان دیدهاید. نظر جنابعالى درباره این دو چیست؟
ج: بابا رکنالدین روح و ریحان است و از حاج محمدصادق قوى تر است.
آیا از قبر بابا رکنالدین چیزى هم طلب کردید؟
ج: خواستم بفهمم ذکر او چه بوده، الهامم شد که ذکرش «لااله الّااللَّه» بوده است. (آفتاب خوبان: ص ۸۲)
رفتن افراد شبها به قبرستان اشکال دارد؟
ج: رفتن شب به قبرستان کراهت دارد و علتش این است که در برزخ مثل شبهاى ما، رسولاللَّهصلى الله علیه وآله براى اموات مؤمنین مجلس دارند، وقتى فاتحه در قبرستان خوانده مىشود آن را حضور متوفى مى برند، مجبور مى شود از مجلس رسول اللَّه صلى الله علیه وآله بیرون آید، و وجه کراهت یکى این است. (آفتاب خوبان: ص ۸۱)
