عبدالباسط محمد عبدالصمد در سال ۱۳۴۹ هجرى قمرى در روستاى ((ارمنت)) به دنیا آمد . روستاى ((ارمنت)) که اکنون به شهر مبدل شده است، از توابع استان ((قنا)) در جنوب مصر مىباشد .
عبدالباسط در مکتب خانه روستائى، به آموزش قرآن پرداخت و در سن ده سالگى قرآن را حفظ نمود، او عاشق قرآن بود و با تمام وجود به دنبال آموزش علوم قرآنى و قرائت آن، همت گماشت، در آن زمان شیخ رفعت و شیخ شعشاعى در رادیو قرآن مى خواندند .
عبدالباسط در خانه رادیو نداشت، بدین جهت براى شنیدن تلاوت قرآن از رادیو، مسافتى حدود سه کیلومتر را پیاده طى مى کرد، همچنین براى استفاده از سایر قاریان قرآن، در جلسات شبانه قرآن شرکت مى نمود . استاد مکتب و پدرش، همواره عبدالباسط را تشویق مى کردند و این تشویقها در پیشرفت او بسیار مؤثر بود، به طورى که دوازده ساله بود، که قرائت هفتگانه را یاد گرفت و در چهارده سالگى قرائت ده گانه را فرا گرفت . عبدالباسط علاوه بر حفظ، تجوید و قرائت قرآن، معانى قرآن را هم آموخت و کم کم در منطقه ((صعید)) شهرت یافت . تقریبا در همه جلسات قرآن و برنامه هاى ((شبى با قرآن)) عبدالباسط را دعوت مى کردند .
نوزده سال داشت که براى اولین بار به قاهره رفت . به مناسبت میلاد پیامبر اکرم (ص) در قاهره جشن گرفته بودند، چند نفر که عبدالباسط را مى شناختند، از او خواستند که قرآن بخواند، اما او قبول نکرد و گفت:در این جمع، غریب هستم و در میان قاریان معروف و مشهور، صلاح نیست که من قرآن بخوانم .
یکى از علماء که او را مى شناخت، گفت:ده دقیقه قرآن بخوان .
عبدالباسط قبول کرد و شروع به تلاوت قرآن نمود . مسجد پر از جمعیت بود، مردم او را تشویق مى کردند و از او مىخواستند که ادامه بدهد، بالاخره قرائت دلنشین عبدالباسط یک ساعت و نیم طول کشید و از همان جلسه بود، که او را به رادیو دعوت کردند و به تدریج در سطح کشور مصر شهرت یافت .
یک سال بعد به حج رفت و براى اولین بار، تلاوت قرآن او را روى نوار ضبط شد و کم کم کشورهاى اسلامى و سایر ممالک جهان، حتى آمریکا از او دعوت کردند و عبدالباسط تقریبا به همه کشورهاى جهان سفر کرد . در بعضى از سفرهایش، عدهاى با شنیدن تلاوت زیباى قرآن او، مسلمان گردیدند، براى نمونه، در ((لوس آنجلس)) شش نفر و در ((اوگاندا)) ۹۲ نفر مسلمان شدند.
عبدالباسط در رابطه با توفیق خود براى تلاوت قرآن چنین گفته است:ساعاتى وجود دارد، که همراه با صفا، معنویت و فیوضات الهى است و قارى قرآن احساس مى کند، یک فضاى نورانى بر جلسه قرآن حاکم است،
براى مثال، یک بار در جلسه اى سوره ((مزمل)) را تلاوت مى کردم، یادم هست حالت عجیبى داشتم، گویا در بهشت، قرآن مى خواندم، به یاد حدیث نبوى (ص) افتادم که فرمود:میان محراب و منبر من، بوستانى از باغهاى بهشت است .
عبدالباسط اضافه مى کند:تمام موفقیتى که نصیب من شده، به برکت آیه آیه هاى قرآن است، که صداى مرا در نظر مردم دلنشین کرده و در واقع این نفوذ کلام خداست، که باعث روى آوردن مردم غیر مسلمان به سوى اسلام شده است .
عبدالباسط با تلاوت و قرآئت آیات نورانى قرآن، خدمات زیادى به عالم اسلام رسانید، و سرانجام ۲۵ ربیع الثانى ۱۴۰۹ هجرى قمرى، با سر بلندى و نام نیک در سن ۶۰ سالگى زندگى را به درود گفت، در ایران اسلامى هم با تشکیل مراسم یادبود، از او تجلیل به عمل آمد .
زندگینامه قاریان مشهور جهان، ص ۴۳ .
روزنامه جمهورى اسلامى، ۱۵ آذر، ۱۳۶۷
