حضرت آیه اللّه سیّد محمّدحسین حسینى تهرانى در کتاب معادشناسى خود مى نویسد: از شخص موثّقى شنیدم که مى گفت :روزى یکى از معمّمین براى عیادت مرحوم علاّمه امینى در منزل موقّت ایشان که در منطقه پیچ شمیران تهران بود رفته بود.
علاّمه امینى (ره ) سخت مریض و به پشت خوابیده بودند.
آن شخص ضمن احوالپرسى و صحبت از آقا سؤ ال کرده بود: اگر انسان به حضرت عبّاس علیه السلام علاقه و محبّت نداشته باشد به ایمان او صدمه مى خورد؟ علاّمه متغیّر شده و با آن حال نقاهت نشستند و گفتند:
به حضرت ابوالفضل علیه السلام که سهل است . اگر به بند کفش من که نوکرى از نوکران حضرت ابوالفضلم علاقه و محبّت نداشته باشد از این جهت که نوکرم واللّه به رو در آتش خواهد افتاد!
داستانهای از علما//علی رضا خاتمی
