رفتن به محتوا

بیانات علما در مورد حضرت ولی عصر صلوات الله علیه وانتظار

اجر منتظران حضرت ولی عصر صلوات الله عیله
امام صادق(ع): اگر کسی از شما بمیرد در حالی که منتظر حکومت امام زمان (عج) بوده، همانند کسی است که با امام قائم (ع) در خیمه اش بوده است ، سپس اندکی درنگ کرد و فرمود: نه بلکه همانند کسی است که در کنار حضرت زد و خورد کند ( با دشمنان جنگ کند )، سپس فرمود : نه ، به خدا قسم، بلکه مانند کسی است که در کنار رسول خدا به شهادت برسد. بحارالانوار جلد 42 صفحه 126
بیانات آیت الله کشمیری در مورد حضرت ولی عصر صلوات الله علیه
استاد مى‏ فرمودند: امام زمان‏ علیه السلام پاک و طاهر است، باید پاک شوید، طاهر شوید، تا با او سنخیت پیدا شود. تا انسان‏ها آماده پذیرش حضرت نشده باشند تا حضرت در دل آن‏ها ظهور نکرده باشد و قرین دل آنها نشده باشد ظهور خارجى براى انسان چیزى را عوض نخواهد کرد و پیدا کردن این آمادگى همان انتظار فرجى است که افضل شمرده مى ‏شود. توسل کنید به خود امام زمان‏علیه السلام، خدا را به حق امام زمان‏علیه السلام قسم دهید. (میناگردل: ص ۱۱۹ و ۱۲۰)
بیانات آیت الله بهجت
راه خلاص از گرفتاری‌ها منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولی‌عصر عجل ‌الله‌ تعالی ‌فرجه ‌الشریف. نه دعای همیشگی و لقلقه زبان و صِرف گفتن عَجلْ فَرَجَهُ؛ در فرج او تعجیل فرما بلکه دعای با خلوص و صدق نیت و همراه با توبه. در محضر بهجت جلد ۲، صفحه ۳۴۷
اسلاید قبلی
اسلاید بعدی

مولوی و بزرگان

   
 
 
 

 
   
   
 

بیانات علامه طباطبایی در مورد آقا سید علی قاضی

عـلامه بزرگوار، آیت الله سید محمد حسین طباطبایی ، شاگرد آیت الله قاضی طباطبایی در بیان مقام علمی و عملی استاد خویش می فرماید:

مـن در نـجـف اشـرف پـس از اتـمـام تـحـصـیـلاتـم در مـسـائل عـقـلی و بـررسـی کـامل حکمت متعالیه ، فکر کردم که اگر مرحوم ملاصدرا حضور داشتند، بیش از اینکه من استفاده کردم افاده نخواهند کرد؛ تا اینکه با شخص بزرگواری مـانـنـد مرحوم میرزا علی آقای قاضی ، استاد اخلاق آشنا شدم .

پس از مدتی که با ایشان مانوس شدم ، فهمیدم که حتی یک کلمه از معقول و حقایق حکمت متعالیه نفهمیده ام.

دریای عرفان//هادی هاشمیان

عرفای برجسته معاصر

حدیث در مورد فضیلت علم وعالم

رسول خدا صلی ‌الله ‌علیه‌ و ‌آله‌ و‌ سلم فرمود: ای اباذر،نشستن ساعتی در مجلس علم محبوب‌تر است نزد خدا ازقیام هزار شب که کسی در هر شب هزار رکعت نمازبخواند و نشستن ساعتی در مجلس علم محبوب‌تر است نزد خدا از هزار جهاد (در کنار رسول خدا) و خواندن کل قرآن. ابوذر عرض کرد: یا رسول اللَّه مذاکره علم بهتر است از خواندن همه قرآن؟ رسول خدا صلی‌الله علیه‌ و ‌آله و‌ سلم فرمود: ای ابوذر، نشستن ساعتی در مجلس علم پیشگاه‌ خدا از خواندن دوازده هزار بار کلّ قرآن بهتر است. (بحارالانوار، جلد 1 صفحه 204)
العُلَماءُ مَصابیحُ الأرضِ وخُلَفاءُ الأنبیاءِ ووَرَثَتی ووَرَثَةُ الأنبِیاءِ. دانشمندان، چراغ‌های زمین، جانشینان پیامبران، وارثان من و وارثان پیامبرانند. نهج الفصاحه، ح ۲۰۱۴

علمای برجسته معاصر

الهی!

دست از غیر تو شسته ام و در انتظار رحمتت نشسته ام ! بدهی کریمی ، ندهی حکیم ! بخوانی شاکرم ، نخوانی

 صابر!بار الها نه پای گریز دارم و نه زبان ستیز ! یا رب العالمین ، مرا آن ده که آن به !

خواجه عبدالله انصاری

 

شعر و شعرای برجسته معاصر

رسم است هر که داغ جوان دیده
دوستان رأفت برند حالت آن داغ ‌دیده را

 

یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا
وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

 

آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند
تا تقویت شود دل محنت ‌کشیده را

 

یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند
تا برکنندش از دل، خار خلیده را

 

جمعی دگر برای تسلای او دهند
شرح سیاه ‌کاری چرخ خمیده را

 

القصه هر کس به طریقی ز روی مهر
تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را

 

آیا که داد تسلیت خاطر حسین
چون دید نعش اکبر در خون تنیده را

 

آیا که غمگساری‌ و اندوه بری نمود
لیلای داغ‌ دیده‌ی محنت ‌کشیده را

 

بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد
آتش زدند لانه‌ی مرغ پریده را

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

 

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم
به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

 

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم
که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

 

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی
چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

 

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی
که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

 

سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل
خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را

 

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده
به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

 

شیرین‌لبی که آفت جان‌ها نگاه اوست
هرجا دلیست بستهٔ زلف سیاه اوست

 

کردم سراغ دل ز مقیمان درگهش
گفتند رو بجوی مگر فرش راه اوست

 

گویند یار خون دل خلق می‌خورد
وان لعل سرخ و دست نگاربن کواه اوست

 

او پادشاه کشور حسنست و ما اسیر
وآن زلف پر خم و صف مژگان سپاه اوست

 

گفتم به قتل من چه بود عذر آن نگار؟
گفتند خوی سرکش او عذرخواه اوست

 

گفتم بغیر عشق چه باشدگناه من
گفتند زندگانی عاشق گناه اوست

 

جانا بهار صید زبان‌بسته‌ایست لیک
چیزی که مایهٔ نگرانی است آه اوست

 

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من توست


گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست


روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست


گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست


گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست


این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست


نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است نشان من و توست


سایه زآتشکده ماست فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست

همه شب به کویت آیم به بهانه‌ی گدایی
که مگر شبی ز رحمت به رخم دری گشایی

 

به خدا اگر توانم روم از درت به جایی
که مرا ز بند زلفت نبود سر رهایی

 

همه تن به جمله چشمم که مگر ز در درآیی
همه جان به جمله گوشم که مگر لبی گشایی

 

بنشین پیاله‌ گیر و بیا و بوسه‌ای ده
دم خویش نگهدار و مزن دم از جدایی

به کدام کیش و آیین به کدام مذهب و دین
ببری قرار دل را به سراغ دل نیایی

 

مده ای فقیه پندم که به پند تو بخندم
من و ترک پارسی گو و تو راه پارسایی

 

تو اگر خدای جویی ز نگارخانه‌ی دل
بزدای رنگ مایی و بشوی رنگ مایی

 

ز بلای خودستایی مگرت خدا رهاند
مگرت خدا رهاند ز بلای خودستایی

به عبث بر طبیبان چه بنالی از حبیبان
تب عاشقان بی دل نبود دلا شفایی

 

به طواف خانه رفتن چه اثر چه سود دارد
چه زمین کدام خانه که تواش نه کدخدایی

 

اگرت وصال باید گذر از خیال باید
همه وجد و حال باید ز گزاف و خیره رایی

 

بگشای چشم بینا که به نصرت الهی
بجهی به بام الّا ز گراف و خیره رایی

 

فعلات فاعلاتن فعلاتن فاعلاتن
امل ادیب کامل بود آیت خدایی

 

ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

 

نزد شاهین محبت بی پر و بال آمدن
پیش باز عشق آئین کبوتر داشتن

 

سوختن بگداختن چون شمع و بزم افروختن
تن بیاد روی جانان اندر آذر داشتن

 

اشک را چون لعل پروردن بخوناب جگر
دیده را سوداگر یاقوت احمر داشتن

 

هر کجا نور است چون پروانه خود را باختن
هر کجا نار است خود را چون سمندر داشتن

 

آب حیوان یافتن بیرنج در ظلمات دل
زان همی نوشیدن و یاد سکندر داشتن

 

از برای سود، در دریای بی پایان علم
عقل را مانند غواصان، شناور داشتن

 

گوشوار حکمت اندر گوش جان آویختن
چشم دل را با چراغ جان منور داشتن

 

در گلستان هنر چون نخل بودن بارور
عار از ناچیزی سرو و صنوبر داشتن

 

از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب
علم و جان را کیمیا و کیمیاگر داشتن

 

همچو مور اندر ره همت همی پا کوفتن
چون مگس همواره دست شوق بر سر داشتن

این دو روز عمر مولایی شوید
مرغ لیکن مرغ دریایی شوید

 

مرغ دریایی بـه دریا می‌رود
موج برخیزد بـه بالا میرود

 

تا بـه کی در فکر آب و دانه اید
غافل از قصاب صاحب خانه اید

 

این دو روز عمر مولایی شوید
مرغ لیکن مرغ دریایی شوید

بازگشت به بالا
-+=