دسته: شعرا-ع

نیشابوری عوفی در لباب الالباب وی را به سه لقب صدر اجل و صدر المله و الدین و ملک السادات ستوده و گوید: صدرالدین از معارف سادات و صدور کبار و فضلای روزگار و صاحب دیوان استیفای نیشابور بود و در فضل بغایتی که جملگی افاضل خراسان بتقدم او اعتراف...

مکنی به ابوالنجیب و ملقب به شهاب الدین و امیرالشعراء از شعرای اوایل قرن ششم هجری در ماوراءالنهر بود تخلص او را برخی عمیق و عمیقی گفته اند، ولی گویا تخلصش در اصل عقعق (که نام مرغی است هشیار) بوده و بعدها توسط نساخ بصورت عمعق (که ظاهراً کلمه ای...

احمدبن عمر بن علی سمرقندی، مکنی به ابوالحسن و ملقب به نظام الدین یا نجم الدین و معروف به نظامی عروضی، از نویسندگان و شاعران قرن ششم هجری قمری است. وی در اواخر قرن پنجم در سمرقند ولادت یافت پس از تحصیلات مقدماتی (۵۰۶ ه ق)عزم خراسان کرد، در آنجا...

ابونظر عبدالعزیزبن منصور عسجدی هدایت در مجمع الفصحاء، او را مروزی قزوینی دانسته و دولتشاه در تذکره الشعراء، وی را هروی شمرده است. و صحت این هر دو قول مورد تردید است. از احوال او اطلاعی در دست نیست. لیکن مسلم است. که از معاصران محمود غزنوی و مداح او...

ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری بلخی سرآمد سخنوران پارسی در دربار محمود و مسعود غزنوی مولد او شهر بلخ بود و از آغاز زندگی وی اطلاع روشنی در دست نیست چنانکه از اشعار او معلوم میشود اطلاعاتش تنها منحصر به ادب و شعر نبود،بلکه وی مخصوصاً از علوم اوایل که...

عبیدالله ملقب به نظام الدین از صاحبان صدور خاندان بنی زاکان قزوین است( ۱) و اشعار خوب دارد و رسائل بی نظیر (تاریخ گزیده چ لیدن ص ۸۴۶ ) مرحوم اقبال در مقدمهء دیوان عبید نویسد: از شرح حال و وقائع زندگانی عبید زاکانی بدبختانه اطلاع مفصل و مشبعی در...

  محمد بن بدرالدین، ملقب به جمال الدین از شاعران مشهور ایران در قرن دهم هجری است که زندگانیش بیشتر در هندوستان گذشت. ولادتش به سال (۹۶۳ ه ق) در شیراز اتفاق افتاد و در جوانی به هندوستان رفت و به دربار جلال الدین اکبرشاه (۱۰۱۴-۹۶۳ ه ق) امپراطور مغولی...