تواضع علّامه طباطبائىّ نسبت به معصومین علیهم السّلام به قلم علامه سید محمد حسین طهرانی

حضرت استاد، علاقه و شیفتگى خاصّى نسبت به ائمّه طاهرین صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین داشتند وقتى نام یکى از آنها برده مى‏شد، اظهار تواضع و ادب در سیمایشان مشهود مى‏شد؛ و نسبت بامام زمان ارواحنا فداه تجلیل خاصّى داشتند؛ و مقام و منزلت آنها و حضرت رسول الله و حضرت صدیقه کبرى را فوق تصوّر مى‏دانستند؛ و یک نحو خضوع و خشوع واقعىّ و وجدانىّ نسبت به آنها داشتند؛ و مقام و منزلت آنان را ملکوتى مى‏دانستند؛ و به سیره و تاریخ آنها کاملا واقف بودند.

در بسیارى از مطالب که درباره آنان سؤال مى‏شد چنان بیان و تشریح داشتند که گویا آن سیره را امروز مطالعه کرده‏اند؛ و یا در مصدر وحى و تشریع نشسته‏اند؛ و از آنان مى‏گیرند؛ و بدین عالم مى‏دهند.

در تابستانها از قدیم الایام رسمشان این بود که به زیارت حضرت ثامن الأئمّه علیه السّلام مشرّف مى‏شدند.

و دوران تابستان را در آنجا مى‏ماندند؛ و ارض اقدس را بر سایر جاها مقدّم مى‏داشتند؛ مگر در صورت محذور.

در ارض اقدس هر شب بحرم مطهّر مشرّف مى‏شدند؛ و حالت التماس و تضرّع داشتند.

و هر چه از ایشان تقاضا مى‏شد که در خارج از مشهد چون طرقبه و جاغرق سکونت خود را بعلّت مناسب بودن آب‏وهوا قرار دهند؛ و گهگاهى براى زیارت مشرّف گردند؛ ابدا قبول نمى‏کردند؛ و مى‏فرمودند: ما از پناه امام هشتم جاى دیگر نمى‏رویم.

نسبت به قرآن کریم نیز بسیار بسیار خاضع و خاشع بودند؛ آیات قرآن را غالبا از حفظ مى‏خواندند؛ و مواضع آیات را در سوره‏هاى مختلف نشان مى‏دادند؛ و آیات مناسب آن آیه را نیز تلاوت مى‏نمودند؛ جلسات بحث‏هاى قرآنى آن فقید سعید بسیار جالب و پرمحتوى بود.

  مهرتابان//علامه محمد حسین طهرانی