*مفسرانعلما-نعلمای قرن هفتم

زندگینامه عبدالله بن احمد نسفى‏

« ابوالبركات عبدالله بن أحمد بن محمود النسفي» ملقب به حافظ الدين النسفي، از علماى حنفى مذهب اهل« أيذَج» از نواحى« اصبهان» است كه در آنجا هم وفات يافته است.« نسف» از بلاد سند مابين جيحون و سمرقند است كه به آن نَخشَب هم گفته مى‏شود و علماى فراوانى در علوم و فنون مختلف در آن پرورش يافته‏اند( النسفي، عبدالله بن احمد، ص 17).

اطلاعات چندانى از وى در دست نيست. در منابع، تاريخ ولادت وى ضبط نشده و در تاريخ وفاتش نيز اختلاف وجود دارد، به ‏گونه ‏اى كه برخى، تاريخ وفات او را سال 701 ق و برخى سال 710 ق و 711 ق ذكر كرده‏اند كه قول اخير ارجح است( همان).

وى در دورانى زندگى مى‏كرد كه بلاد مسلمين، به خاطر حمله مغولان، دچار جنگ و خونريزى بوده و عالمان بزرگى در اين ايام از دست رفتند كه از آن جمله‏اند:

  1. تقى الدين ابن الصلاح( ت 643 ق)،
  2. امام علم الدين سخاوى( ت 643 ق)،
  3. حافظ ضياء الدين مقدسى( ت 643 ق)،
  4. علامه يوسف ابن جوزى( ت 656)،
  5. شيخ الاسلام العز بن عبدالسلام( ت 660 ق)،
  6. قاضى شام احمد بن خلكان( ت 681 ق)،
  7. قطب الدين محمد بن احمد بن على قسطلانى( ت 686 ق)،
  8. قطب الدين محمد بن مسعود سيرافى( ت بعد 712 ق).

مصادر تاريخى، اشاره‏اى به مسافرت‏هاى علمى وى نكرده‏اند، مگر سفر او در اواخر عمرش به بغداد كه صاحب« كشف الظنون» متذكر آن گرديده است. در« مفتاح السعادة» نيز به اين نكته اشاره شده است كه در سال 710 ق، نزد ابوالمجد محمد بن محمد بن عبدالساتر، تفقه كرده و« الزيادات» را از ابونصر احمد بن محمد بن عمر العتابي البخاري روايت كرده است( همان، ص 18).

وى در علم فقه، اصول، تفسير و اصول دين، صاحب آثار زيادى است كه از جمله آن‏هاست:

  1.  عمدة العقائد: رساله مختصرى است كه دربردارنده مهم‏ترين قواعد علم كلام بوده و« العقائد النسفية» نيز ناميده شده است.
  2.  اعتماد الاعتقاد؛ كه شرح كتاب سابق مى‏باشد.
  3.  فضائل الأعمال.
  4.  الوافي في الفروع.
  5.  الكافي: كه شرح« الوافي» مى‏باشد.
  6.  كنز الدقائق في فروع الحنفية؛ كه تلخيص« الوافي» است.
  7.  المستوفي في الفروع؛ صاحب« كشف الظنون» به آن اشاره كرده است.
  8.  منار الأنوار في أصول الفقه.
  9.  كشف الأسرار؛ كه شرح« منار الأنوار» مى‏باشد.
  10.  مدارك التنزيل و حقائق التأويل في التفسير.
  11.  شرح كتاب« المنتخب في أصول المذهب» اثر حسام الدين محمد اخسيكتى حنفى( متوفى 644 ق).
  12.  شرح كتاب« الهداية»: اثر شيخ الاسلام برهان الدين على بن ابى‏بكر مرغينانى( ت 593 ق).
  13.  المستصفي؛ كه شرح منظومه ابوحفص عمر بن محمد بن احمد نسفى است.
  14.  تأويلات القرآن؛ كه در خلال كتاب« مدارك التنزيل» به آن اشاره شده است.
  15.  المنافع؛ شرح« النافع» اثر ناصر الدين سمرقندى كه در« تاج التراجم» به آن اشاره شده است( همان، ص 19 و 20).

منابع مقاله‏

النسفى، عبدالله بن احمد،« تفسير النسفي( مدارك التنزيل و حقائق التأويل)»، دارالنفاس، بيروت، لبنان، چاپ اول، 1416 ق/ 1996 م، مقدمه كتاب، ج 1، ص 17- 20.

Show More

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Back to top button
-+=