قوام الدین فتح بن علی بن محمد اصفهانی ، مورّخ ایرانیِ قرن هفتم .
وی آثار خود را به عربی می نوشته و شهرت اصلی او به سبب تلخیص و تهذیب کتاب زُبدَه النُصرَه و نُخبَه العُصره ، در تاریخ سلجوقیان ، تألیف عمادالدین اصفهانی است که پس از زدودن کتاب از برخی آرایشهای ادبی ، آن را در ۶۲۳ به شرف الدین عیسی بن العادل ایوبی ، الملک المعظَّم ، هدیه کرد (چاپ هوتسما ، در تواریخ آل سلجوق ، ج ۲).
به گفته خودش ، تاریخ صلاح الدین ایوبی به نام البرق الشامی تألیف عمادالدین اصفهانی را تلخیص کرده ، و بر تاریخ بغدادِ خطیب بغدادی نیز ذیلی نگاشته است (نسخه دستنویس مؤلف مورخ ۶۳۹ در کتابخانه ملی پاریس ، بخش عربی ، ش ۶۱۵۲ موجود است ).
وی شاهنامه فردوسی را به عربی برگردانید و در ۶۲۴ به الملک المعظّم تقدیم کرد (چاپ عبدالوهاب عزّام ، قاهره ۱۳۵۰).
از زندگی او، که ظاهراً در شام و عراق گذشته است ، اطلاع دیگری نداریم . تاریخ وفات وی نیز نامعلوم است .
منابع :
(۱) تواریخ آل سلجوق ، چاپ مارتین تئودر هوتسما، لیدن ۱۸۸۶ـ ۱۹۰۹، مقدمه ؛
Carl Brockelmann, Geschichte der arabischen Litteratur, Leiden 1943-1949, I, 321, Supplementband, Leiden 1937-1942, I, 554
(۲) (که نویسنده در تمیز کتابی به نام تاریخ بغداد از ذیل خطیب به خطا رفته است ، رجوع کنید به همان ، ص ۵۶۳).
دانشنامه جهان اسلام جلد ۴
