زندگینامه عرفی شیرازی(۹۹۹-۹۶۳ه ق)

در بهشتم کن خدایا تا نمانم شرمسار // تا که از شرم گنه دوزخ برون آرد مرا

می رود اندیشه ام در کعبه از دیر مغان // می برد باری نمی دانم که چون آرد مرا

گر بنالم عرفی از عقل و خرد معذور دار // من به این وادی نه خود آیم، جنون آرد مرا

**************

از باغ جهان رخت ببستیم و گذشتیم // شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم

دامن کش ما بود فریب غم ناموس // زین کشمکش بیهده رستیم و گذشتیم

 هر گه که به ما راحتیان راه گرفتند // لختی دل آن طایفه جستیم و گذشتیم

 پا بست در آتش زدن و رفتن از این دشت // خود را به دل سوخته بستیم و گذشتیم

 گفتند که از کعبه گذشتن نه ز هوش است // گفتیم که ما مردم مستیم و گذشتیم

 صد جا به کمند آمده بودیم در این راه // جون برق ز بند همه جستیم و گذشتیم

 هر گاه که چشم من و “عرفی” به هم افتاد // در هم نگرستیم و گرستیم و گذشتیم