زبیدی حسین بن مبارک .از محدثانست .مبارک پدر حسین ، فرزند محمدبن مسلم زبیدی محدث است و بسیاری از فرزندان و احفاد او نیز اهل حدیث اند.حسین بن مبارک با برادرش حسن از ابوالوقت حدیث شنیدند.(از تاج العروس ).
و زرکلی آرد: حسین بن مبارک بن محمدبن یحیی متولد در ۵۴۰ هَ ق.
رحلت
و متوفی بسال ۶۳۱ مکنی به ابوعبداﷲ و مقلب به سراج الدین و ابن الزبیدی ، اصلاً از زبید است و زادگاه و محل وفاتش بغداد میباشد.
او در بغداد و دمشق و حلب و جز آنها حدیث گفت و به فقه و لغت و قراآت عالم بود.
آثار
منظومه هایی در لغت و قرائتها دارد و مؤلفاتی نیز پرداخته و از آنجمله است :
البلغهدر فقه .
مذهب
ابن عماد او را حنبلی معرفی کرده و صاحب «الجواهر المضیئه» او را ازجمله ٔ حنفیان شمرده است .(از اعلام زرکلی چ ۲ ج ۲ ص ۲۷۶).
رجوع به شذرات الذهب ج ۵ ص ۱۴۴ و الجواهر المضیئه ج ۱ ص ۲۱۶ شود.در کتاب اخیر بجای زبیدی ترمذی آمده و این مسلماً خطاء است بدلیل اینکه مؤلف آن کتاب برادرش حسن بن مبارک را با همین لقب (زبیدی ) یاد کرده است .(الجواهر ص ۲۰۰).
در حاشیه ٔ کتاب «لحظ الالحاظ» ص ۳۵۹ آمده : کتاب «التجرید الصریح لأحادیث الجامع الصحیح » که در نسخه ٔ چاپی به حسین بن مبارک منسوب داشته شده از او نیست بلکه تألیف احمدبن احمد زبیدی است .(از اعلام زرکلی حاشیه ٔ صفحه ٔ مذکور).
لغت نامه دهخدا
