عبدالکریم ابن هوازن بن عبدالملک بن طلحه النیشابوری قشیری اشعری شافعی صوفی، مکنی به ابوالقاسم و ملقب به زین الاسلام از بنی قشیر و شیخ خراسان بود. وی مردی زاهد و عالم به دین بود او از اعرابی است.که به خراسان رفتند و نسبت او به قشربن کعب میرسد. در کودکی پدرش را از دست داد.
وی از مشایخ خطیب بغدادی و داماد شیخ ابوعلی دقاق بوده و علوم باطنی را از وی اخذ کرده است.
استادان
از محضر استادانی معروف همچون
علی بن حسین نیشابوری معروف به دقاق و
محمد بن ابی بکر طوسی و
ابی بکر فورک فقه و اصول آموخت.
وی از بزرگان و شیوخ اهل تصوف و عرفان است و مورد توجه سلطان آلب ارسلان بود.
آثار
از تألیفات اوست:
تفسیر کبیر به نام التیسیر فی علم التفسیر
رساله فی رجال الطریقه
مختصر المحصل فی الکلام
المنتخب فی علوم الحدیث
لطائف الاشارات
رساله القشیریه
کتاب الضعفاءو المتروکین فی رواه الحدیث
کتاب لطائف الاشارات
کتاب مختصر المحصل
کتاب المنتخب فی الحدیث
کتاب المؤتلف و المختلف
مختصر الهدایه و جز آن
رحلت
وی به سال ۳۷۶ ه ق متولد و ۴۴۶ – در ۴۶۵ به نیشابور درگذشت (از الاعلام زرکلی و روضات الجنات صص ۴۴۴٫ص )(ریحانه الادب ج ۳ ص ۳۰۰ )
لغت نامه دهخدا
