یکى ازاثار تاریخى که در قرن ششم به فارسى نوشته شده و به عنوان مجهول المولف به چاپ رسیده کتاب مجمل التواریخ والقصص است . مصحح ارجمن آن مرحوم ملک الشعراء بهار تاءلیف آن را به سال ۵۲۰ هجرى نوشته است .
اخیرا یکى از محققان با شواهد چندى چنین اظهار کرده است که این کتاب از ابن شادى مى باشد.از کتاب به دست مى آید که مؤ لف درهمدان زندگى مى کرده است . کتاب مزبور به همت مرحوم رمضانى صاحب انتشارات کلاله خاور چاپ شده است .
منابع مولف
مؤ لف چندى استفاده کرده و نام برخى از آثار مورد استفاده خود را یاد کرده که شمارى از آنها عبارتند از:
تاریخ حمزه اصفهانى ،
تاریخ طبرى ،
تاریخ یعقوبى ،
تاریخ اصفهان حزمه اصفهانى ،
همدان نامه عبدالرحمان بن عیسى همدانى ،
اخبار نریمان و سام و کیقباد و افراسیاب از ابومؤ ید بلخى ،
کتاب الفتوح ،
مجموعه بوسعدآبى و…
این کتاب در بیست پنج باب تدوین شده .تا باب هشتم ، جدول خلفا و شاهان است . باب نهم تا هجدهم پیش از اسلام و تاریخ ترکان وهندوان و روم و انبیاء است . (تاصفحه ۲۲۵) بعد از آن به تاریخ اسلام رسیده که تاریخ خلفا را تا زمان خود آورده است . این مفصل ترین باب از ابواب کتاب است .
باب بیست ویکم به امیران و شاهان معاصر خلفا پرداخته و باب بیست و یکم را به القاب شاهان دربلاد مختلف اختصاص داده و درباب بیست و دوم از مقابر بزرگان و کشته شدگان و اخبار آنها یاد کرده است . دراین باب فصلى به اهل بیت اختصاص داده شده ، ابتدا از فاطمه زهرا(ص ) سخن گفته ، پس ازآن شرح حال دوازده امام را آورده است .
البته این به معناى تشیع او نیست چرا که خودش پس از بیان شرح حال امامان مى نویسد: و این جماعت آنند که اهل شیعت و علویان ، ایشان را سید عشیرت و امام اهل بیت پیغامبر علیه السلام شمرند.پس از آن سایرعلویان از فرزندان امام حسن (ع ) سخن مى گوید. بابها پایانى کتاب درجغرافیاى عالم است .
منابع تاریخ اسلام//رسول جعفریان
