وى در سال ۱۳۰۹( ه ش) در خانواده روحانى در شهر کربلا متولد شد. پدرش شیخ على از خطباى بنام کربلا در آن دوران بود. وى در سن پنج سالگى ایشان را براى سواد آموزى به مکتب فرستاد تا خواندن و نوشتن را بیاموزد.
اساتید
پس از آن، مقدمات را نزد استاد حاج شیخ على اکبر نائینى و سپس نزد پدرش آموخت. ادبیات و منطق را نزد اساتید به نام در آن زمان همچون سید سعید تنکابنى، آیت ا.. سید محمد شیرازى و شیخ محمد حسین مازندرانى فرا گرفت. دروس فقه و اصول را نزد شیخ محمد کلباسى، شیخ محمد خطیب و سید حسن حاج آغا میر قزوینى تلمّذ نموده در این دوره در کنار تحصیل، به تدریس و تحقیق نیز اشتغال داشته در رشته هاى ادبى و علمى از محضر ایشان استفاده مى نمودهاند.
پس از مدتى با همکارى گروهى از فضلاى حوزه همچون سید محمد شیرازى، سید عبد الرضا شهرستانى و شیخ محمد باقر محمودى دست به تاسیس و نشر ماهنامهایى تحت عنوان« اجوبه المسائل الدینیه» زدند که در آن سئوالهاى دینى مردم پاسخ داده مىشد.
در سال ۱۳۴۰( ه- ش) پس از فوت پدرش، براى تکمیل تحصیلات خود به نجف اشرف مهاجرت مىنماید. هدف اصلى از این مهاجرت شرکت در جلسات درسى فرهیختگان علم و فقاهت آن دوران همچون سید محسن حکیم، آیت ا.. سید ابو القاسم خوئى و امام خمینى( ره) و استفاده از محضر آن بزرگوران بود. ضمن آنکه دروس فلسفه و حکمت متعالیه را نزد اساتید معروف آن زمان فرا گرفته است. در این هنگام بود که انگیزه پرداختن به مسائل قرآنى در کنار فقه و اصول، ایشان را وادار نمود که تحقیقات خود را به موضوع علوم قرآنى سوق داده، بیشتر اوقات خود را براى این کار مصروف دارد تا بدآنجا که پس از مدتى توانست کتاب ارزشمند التمهید را در ۶( شش) مجلد و نیز کتاب التفسیر و المفسرون را در دو مجلد تالیف نماید.
در سال ۱۳۵۱ که حکومت بعث عراق دستور مهاجرت ایرانیان را صادر نمود به اتفاق خانواده رهسپار ایران شد و در حوزه علمیه قم به فعالیتهاى علمى خود همچون تدریس و تالیف ادامه داد که محصول آن تالیف کتاب ارزشمند« صیانه القرآن من التحریف» و ترجمه کتاب« التفسیر و المفسرون» مىباشد. وى هم اکنون ضمن تدریس در مراکز حوزوى و دانشگاهى، مشغول تالیف کتابى است به نام« التفسیر الجامع الاثرى» که در آن روایات تفسیرى فریقین جمع آورى و مورد نقد و بررسى قرار گرفته و تا کنون یک جلد آن انتشار یافته است.
وى در سال ۱۳۸۶ شمسى در شهر مقدس قم به ملکوت اعلى پیوست.
