وى در سال 1309( ه ش) در خانواده روحانى در شهر كربلا متولد شد. پدرش شيخ على از خطباى بنام كربلا در آن دوران بود. وى در سن پنج سالگى ايشان را براى سواد آموزى به مكتب فرستاد تا خواندن و نوشتن را بياموزد.
اساتید
پس از آن، مقدمات را نزد استاد حاج شيخ على اكبر نائينى و سپس نزد پدرش آموخت. ادبيات و منطق را نزد اساتيد به نام در آن زمان همچون سيد سعيد تنكابنى، آيت ا.. سيد محمد شيرازى و شيخ محمد حسين مازندرانى فرا گرفت. دروس فقه و اصول را نزد شيخ محمد كلباسى، شيخ محمد خطيب و سيد حسن حاج آغا مير قزوينى تلمّذ نموده در اين دوره در كنار تحصيل، به تدريس و تحقيق نيز اشتغال داشته در رشته هاى ادبى و علمى از محضر ايشان استفاده مى نمودهاند.
پس از مدتى با همكارى گروهى از فضلاى حوزه همچون سيد محمد شيرازى، سيد عبد الرضا شهرستانى و شيخ محمد باقر محمودى دست به تاسيس و نشر ماهنامهايى تحت عنوان« اجوبة المسائل الدينية» زدند كه در آن سئوالهاى دينى مردم پاسخ داده مىشد.
در سال 1340( ه- ش) پس از فوت پدرش، براى تكميل تحصيلات خود به نجف اشرف مهاجرت مىنمايد. هدف اصلى از اين مهاجرت شركت در جلسات درسى فرهيختگان علم و فقاهت آن دوران همچون سيد محسن حكيم، آيت ا.. سيد ابو القاسم خوئى و امام خمينى( ره) و استفاده از محضر آن بزرگوران بود. ضمن آنكه دروس فلسفه و حكمت متعاليه را نزد اساتيد معروف آن زمان فرا گرفته است. در اين هنگام بود كه انگيزه پرداختن به مسائل قرآنى در كنار فقه و اصول، ايشان را وادار نمود كه تحقيقات خود را به موضوع علوم قرآنى سوق داده، بيشتر اوقات خود را براى اين كار مصروف دارد تا بدآنجا كه پس از مدتى توانست كتاب ارزشمند التمهيد را در 6( شش) مجلد و نيز كتاب التفسير و المفسرون را در دو مجلد تاليف نمايد.
در سال 1351 كه حكومت بعث عراق دستور مهاجرت ايرانيان را صادر نمود به اتفاق خانواده رهسپار ايران شد و در حوزه علميه قم به فعاليتهاى علمى خود همچون تدريس و تاليف ادامه داد كه محصول آن تاليف كتاب ارزشمند« صيانة القرآن من التحريف» و ترجمه كتاب« التفسير و المفسرون» مىباشد. وى هم اكنون ضمن تدريس در مراكز حوزوى و دانشگاهى، مشغول تاليف كتابى است به نام« التفسير الجامع الاثرى» كه در آن روايات تفسيرى فريقين جمع آورى و مورد نقد و بررسى قرار گرفته و تا كنون يك جلد آن انتشار يافته است.
وى در سال 1386 شمسى در شهر مقدس قم به ملكوت اعلى پيوست.
