((مرحوم آیه الله صافى )) رضوان الله تعالى علیه که یکى از علما و رئیس حوزه اصفهان بود. نقل فرمودند:
((مرحوم حضرت آیه الله آقا جمال گلپایگانى )) رضوان الله علیه از مراجع بودند، درس اخلاق نداشتند، ولى جلساتى داشتند که ما استفاده هاى اخلاقى مى بردیم . از ایشان مطالب زیادى نقل مى کنند از جمله :
آقایى ، که فرد فاضلى بود مى خواست به مکه معظه مشرف بشود. خدمت ((مرحوم آقا جمال گلپایگانى )) مى آید که خداحافظى کند. وقتى که بر مى خیزد و از محضر آقا برود، آقا به ایشان مى فرماید: من وقوف اضطرارى نهارى مشعر را کافى مى دانم .
این آقا که خود اهل فضل بوده در دل مى گوید: من که مقلد ایشان نیستم براى من چه تفاوتى مى کند که ایشان وقوف اضطرارى نهارى مشعر را کافى بدانند، یاندانند به مکه مشرف مى شود، روز عید، پس از رمى جمرات وقتى به داخل چادر بر مى گردد، جوانى سراسیمه وارد مى شود و با ناراحتى مى گوید:
همه اعمالم خراب شد، چون من همین الان وقوف در مشعر را درک کردم .
مى پرسد: از چه کسى تقلید مى کنى ؟ مى گوید از ((آیه الله آقاجمال گلپایگانى )).
مى گوید: اشکالى ندارد اعمالت صحیح است . جوان تعجّب مى کند، مى گوید من از هرکس پرسیدم ، گفته اعمالت باطل است .
مى گوید: خاطرت جمع باشد خودم از ایشان شنیدم که فرمود: من وقوف اضطرارى نهارى مشعر را کافى مى دانم . در این جاست که این آقا متوجه مى شود که سخن مرحوم ((آقا جمال گلپایگانى )) در هنگام خداحافظى ، حکمتى داشته و ایشان با دید باطنى این جوان و اضطراب و نگرانى او را دیده از این رو مشکل او را پیشاپیش اینطورى حل کرده بود.
داستانهایی از مردان خدا//قاسم میر خلف زاده
