«مرحوم آیه الحقّ عارف بالله حاج شیخ محمّد جواد انصارى همدانى رضوان الله تعالى علیه میفرمودند: من در سابق الأیّام به زیارت قبر غیر معصوم و امام نمىرفتم، چون تصوّر میکردم که فقط از قبور ائمّه علیهم السّلام که به مقام طهارت مطلقه رسیده اند بسط و گشایش حاصل میشود ولى از قبور غیر آنها اثرى مترتّب نیست.
تا در سفر اوّلى که به عتبات عالیات با جمعى از تلامذه روحانى خود به جهت زیارت مشرّف شدیم، یک روز در ایّام اقامت در کاظمین علیهما السّلام براى تماشاى بناى مدائن و ایوان شکسته کسرى- که حقّاً موجب عبرت بود از بغداد به صوب مدائن رهسپار شدیم و پس از تماشاى مدائن و بجاى آوردن دو رکعت نماز در آن ایوان که مستحبّ است، به سمت قبر سلمان و حذیفه که در قُرب آن ایوان قرار دارد به راه افتادیم و ما در کنار قبر سلمان نه به جهت زیارت بلکه به جهت رفع خستگى و استراحت با جمیع احباب و دوستان نشسته بودیم.
که ناگهان سلمان از ما پذیرائى نمود و خود را بصورت واقعیّه خود نشان داد و به حقیقت خود تجلّى نمود. چنان روح او لطیف و صاف و بدون ذرّهاى از کدورت و چنان واسع و زلال بود که ما را در یک عالم از لطف و محبّت و سعه و صفا فرو برد.
و چنان در فضاى وسیع و لطیف و بدون گره از عالم معنى ما را داخل کرد که حقّا مانند فضاى بهشت پر لطف و صفا، و چون ضمیر منیر عارف بالله مانند آبِ صافى، زلال و مانند هوا لطیف بود.
من از اینکه به جهت زیارت در کنار قبر او نیامده بودم شرمنده شدم و سپس به زیارت پرداختیم. و از آن پس نیز به زیارت قبور غیر ائمّه طاهرین علیهم السّلام هم، از علماء بالله و مقرّبان و أولیاء خدا میروم و مدد مى گیرم؛ و به زیارت قبور مؤمنین در قبرستان میروم؛ و به شاگردان خود توصیه نموده ام که از این فیض الهى محروم نمانند.
علامه سید محمد حسین تهرانى، آیت نور، ۱جلد
