از جمله نوشته اند: زمانى یکى از کارگزاران دربار صفوى مورد غضب شاه عباس قرار گرفت و به مقدس اردبیلى پناه برد و او نامه اى به وى داد تا شاه از تقصیر او بگذرد.
نامه مقدس اردبیلى به شاه عباس چنین بود:
(بانى ملک عاریت ، عباس ! بدان که چه این مرد اول ظالم بود اکنون مظلوم مى نماید چنانچه از تقصیر او بگذرى شاید که حق – سبحانه و تعالى – از پاره اى از تقصیرات تو بگذرد. بنده شاه ولایت :احمد اردبیلى )
این از شگفت نامه هایى است که در آن هیچ توصیف و تعریفى از شاه نشده و مقدس اردبیلى در آن خود را از پیروان و غلامان امام على علیه السلام معرفى کرده است و نه از چاکران و غلامان شاه .
شاه عباس بدون تاخیر فرمان مقدس اردبیلى را اجرا کرد و پاسخى بدین گونه نوشت :
(به عرض مى رساند عباس خدماتى که فرموده بودید به جان منت داشته ، به تقدیم رسانید که این محب را از دعاى خیر فراموش نکنید. کتبه کلب آستانه على : عباس )
گلشن ابرا ج۱//جمعی ازپژوهشگران حوزه علمیه قم
بسمه تعالی
به جرات میتوان گفت که دلتمردان وصاحب منصبان و بالا دستان باید نامه مقدس اردبیلی به شاه عباس بعنوان سرلوحه کار قرار دهند وبدانند که دنیا محل گذر است واین کلام پرمعنای عالم جهان تشیع را باید با آب طلا گرفت.