میرزا محمدتقی بن ملا محمدعلی کاشانی ملقب به لسان الملک و متخلص به سپهر پس از تحصیل مقدمات علوم قدیمه بشعر و عروض و قافیه پرداخت و در جوانی از کاشان به تهران آمد. و به خدمت مرحوم صبا ملک الشعرا فتحعلیشاه همشهری خود رسید.
و به تشویق مرحوم صبا بتألیف کتابی در علم قافیه مشغول شد، ولی بعلت فوت صبا در سال (۱۲۳۸ ه ق) این کار ناتمام ماند و میرزا محمدتقی بکاشان برگشت، و در آنجا محمودمیرزا پسر فتحعلیشاه حکمران کاشان او را به منادمت خود برگزید و به او تخلص سپهر داد.
سپس از طرف فتحعلیشاه به تهران احضار شد و در سلک اعضای دیوان درآمد سپهر در عهد محمدشاه مداح مأموریت یافت و این کتاب که تاریخی عمومی است تا « ناسخ التواریخ » خاص شاه و منشی و مستوفی دیوان شد. و به نوشتن کتاب سال(۱۲۷۳ ه ق) امتداد یافته سپهر را ناصرالدین شاه لقب لسان الملک داد.غیر از ناسخ التواریخ سپهر کتابی دارد در فن قافیه بنام که در سال (۱۲۶۸ ه ق) در تهران بچاپ رسیده است
وفات
سپهر در هفدهم ربیع الثانی سنهء (۱۲۹۷ ه ق) در تهران « براهین العجم » اتفاق افتاد و نعش او را به نجف اشرف منتقل ساختند آن مرحوم در حین وفات از هشتاد سال متجاوز داشت (وفیات معاصرین بقلم محمد قزوینی) و رجوع به مجمع الفصحا ج ۱ ص ۵۵۶ ببعد شود.
لغت نامه