زندگینامه توماس آلوا ادیسون

ادیسون در سال ۱۸۴۷ میلادى به دنیا آمدتوماس آلوا ادیسون، بچه قوى هیکلى نبود، ولى سرش آن قدر بزرگ بود، که طبیب شهر همیشه مى‏ گفت: این بچه مغز فوق العاده‏ اى دارد. یک بار در کانال آب افتاد و چیزى نمانده بود، که آب او را ببرد، اما به موقع او را از کانال بیرون کشیدند.

بار دیگر در یک آسانسور گندم افتاد و مدتى در میان گندمها دفن شد، ولى باز به موقع او را نجات دادند . یک روز مى‏ خواست، تسمه ‏اى را کوتاه کند، دو سر تسمه را با انگشتان خود نگه داشت و به یک پسر بچه دستور داد، آن را با تیشه قطع کند، اما تیشه به انگشت ادیسون اصابت کرد و در نتیجه یک انگشت خود را از دست داد .

در یک آزمایش، اسید روى صورتش ریخت، صورتش زخم شد، اما چون چشمهایش بسته بود، آسیبى به چشمان او نرسید.
ادیسون ده ساله بود، که کارهاى آزمایشگاهى را در زیرزمین خانه‏ اش شروع کرد . بیش از دویست شیشه در طاقچه زیرزمین گذاشته بود و بر روى برچسب شیشه‏ ها نوشته بود، زهر، تا کسى به آنها دست نزند .

کتابى در مورد علم فیزیک خرید، با اینکه مطالب کتاب را مى‏ خواند و خوب مى ‏فهمید، اما تا چیزى را آزمایش نمى ‏کرد، به آن اعتماد پیدا نمى ‏نمود .

ادیسون در سن یازده سالگى، کارهاى نیوتن، تاریخ آمریکا، کتاب مقدس و آثار شکسپیر و شعراء و مورخان و دانشمندان مشهور را خوب یادگرفته بود.
او در دوازده سالگى براى بدست آوردن پول بیشتر، در اوقات بیکارى به روزنامه فروشى پرداخت و با سماجت و پشتکار توانست، اجازه فروش روزنامه، کتاب، مجلات و میوه و شیرینى در قطار بین راه ((پرت هون)) و ((دتروا)) را کسب نماید . پس از مدتى ادیسون، یک آزمایشگاه شیمى در قطار دایر کرد.

ادیسون به تدریج شش آزمایشگاه بزرگ تشکیل داد، که کارگرانش نزدیک به دویست و پنجاه نفر مى‏ رسید و آزمایشگاه‏ هاى او مدت هفتاد و دو سال فعال بود.

او از ساعت هفت صبح تا ساعت هفت شب کار مى ‏کرد. اولین اختراع ادیسون، یک دستگاه تلگراف بود. ادیسون سرانجام با مطالعه، تحقیق، کار و تلاش شبانه روزى و فوق العاده، مجموعا ۱۲۲ اختراع را به نام خود، به ثبت رسانید،

بعضی اختراعات و آثار ارزشمنداو،

مانند لامپ برق،

گرامافون،

تلگراف،

تلفن

  رادیو 

که در سراسر جهان از آنها استفاده مى ‏شود.

 اودر سال ۱۹۳۱ چشم از جهان فرو بست، اما سراسر زندگى ۷۴ ساله او آمیخته با کار و تلاش و تحول و اختراع بود، با حوادث سخت و تلخى هم در طول زندگى روبرو مى ‏شد، از هر حادثه ‏اى هم تجربه و درسى مى ‏آموخت . یک بار هم که ناخن پاى این محقق و نابغه بزرگ افتاده بود، گفت: امروز ناخن من افتاده است، اگر همه جمعیت روى کره زمین جمع شوند و با هم همکارى کنند که ناخن مرا آن طور که بوده است بسازند، همه ناتوان مى‏مانند، اما بیش از یک ماه طول نمى ‏کشد که خداوند توانا ناخن مرا همانطور که اول بود مى‏سازد و این دلیل بزرگى است که همه موجودات عالم را پروردگار عالم به وجود آورده است.(۱)

۳۳۳ چهره درخشان، ج۱

۱-آشنایى با خداى جهان، ۲۲۸