باستان شناس و استاد دانشگاه تهران . در ۱۲۸۴ ش به دنیا آمد. نخست نزد پدرش به تحصیل پرداخت (نجم آبادی ، ص ۲۲۵). در ۱۳۰۲ ش در دارالمعلمین مرکزی از محضر استادانی چون عیسی صدیق بهره جست (صدیق ، ص ۶۹).
در مهر ۱۳۰۷، هنگامی که معلم تاریخ و جغرافیا بود، با نخستین کاروان دانشجویان اعزامی به اروپا به فرانسه رفت ( اطلاعات در یک ربع قرن ، ص ۳۸؛ خاطرات و اسناد ، ص ۲۷۲) و در رشته باستان شناسی به تحصیل پرداخت . چندی بعد، به آلمان رفت و ازدواج او با بانویی آلمانی سبب شد که دولت از پرداخت مخارج تحصیل به او خودداری کند.
بهرامی هنگام اقامت در آلمان به استخدام موزه برلن درآمد. در ۱۳۱۴ ش برای اتمام رساله خود به فرانسه رفت و در ۱۳۱۶ ش به ایران بازگشت و استاد باستان شناسی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی شد.
او مدتی بعد از بنیانگذاری موزه ایران باستان (۱۳۱۴ ش ) برای شناسایی و طبقه بندی آثار قدیمی کوشش فراوان کرد. بهرامی زبانهای ایرانی باستان را نزد هرتسفلد فراگرفته بود و به انگلیسی ، آلمانی و فرانسه تسلط کامل داشت (بهنام ، ص ۴۲۲ـ۴۲۳).
افزون بر مقالات متعدد (رجوع کنید به آینده ، ج ۳، ش ۱۳، شهریور و مهر ۱۳۲۴؛ پیام نو ، سال ۲، ش ۱۰، مرداد ۱۳۲۵؛ مهر ، سال ۶، ش ۵، مهر ۱۳۱۷؛ یادگار ، سال ۱، ش ۳ و ۵، سال ۲، ش ۶)،
آثاری چون :
تاریخ صنایع ایران ،
راهنمای گنجینه قرآن
و یکه صورت سازی در نقاشی قرون اخیر از او به چاپ رسیده است .
بهرامی در ۱۳۳۰ ش در تهران درگذشت (مشار، ج ۶، ستون ۳۷۸) و در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
منابع :
(۱) اطلاعات در یک ربع قرن ، تهران : روزنامه اطلاعات ، ۱۳۲۹ ش ؛
(۲) حسین بهنام ، «دکتر مهدی بهرامی »، دانش ، سال ۲، ش ۸ (آذر۱۳۳۰)؛
(۳) خاطرات و اسناد ، چاپ سیف الله وحیدنیا، تهران ۱۳۶۹ ش ؛
(۴) عیسی صدیق ، «تدریس در دارالمعلمین مرکزی و مدرسه حقوق »، در بزرگداشت مشاهیر فرهنگ ایران : ویژه عیسی صدیق ، گردآوری و تنظیم ویلما طوما، تهران ( بی تا. ) ؛
(۵) خانبابا مشار، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی ، تهران ۱۳۴۰ـ۱۳۴۴ ش ؛
(۶) محمود نجم آبادی ، «طب دارالفنون و کتب درسی آن »، در امیرکبیر و دارالفنون : مجموعه خطابه های ایراد شده در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران ، چاپ قدرت الله روشنی زعفرانلو، تهران ۱۳۵۴ ش .
دانشنامه جهان اسلام جلد ۴
