شاه شجاع کرمانى از بزرگان اهل معرفت در قرن سوم بود . علت شهرت او به ((شاه )) آن بود که پدرش از امیران کرمان بود . درگذشت وى به سال ۷۰۲ه.ق اتفاق افتاد .
نقل است که چهل سال نخفت . شبى بعد از چهل سال بخفت . خداى جل جلاله را در خواب دید، گفت: (( بار خدایا، من تو را در بیدارى مىجستم، در خواب یافتم .)) فرمود که ((اى فلان!ما را در خواب به برکت آن بیدارىها یافتى . اگر آن بیدارىها نبود، چنین خوابى نمىدیدى .))
بعد از آن هر جا که مىرفت، بالشى مىنهاد و مىخفت و مىگفت: (( امید است که یک بار دیگر، چنان خوابى ببینم .)) عاشق خواب شده بود و مىگفت: (( یک ذره از آن خواب، به بیدارى همه عالم ندهم .))
