محقق اردبیلى در ضمن نامه اى از شاه طهماسب (یکى از شاهان صفوى ) خواسته بود که به سیدى کمک کند، و در آن نامه ، طهماسب را به عنوان برادر خوانده بود.
وقتى که نامه به دست شاه طهماسب رسید به احترام آن نامه برخاست ، و آن را خوانده ناگاه دید محقق اردبیلى او را با تعبیر (برادر) یاد نموده است .
شاه طهماسب به حاضران گفت : کفنم را بیاورید، کفنش را آوردند، او آن نامه را در میان کفنش نهاد، و چنین وصیت کرد: (هرگاه از دنیا رفتم و مرا در میان قبر نهادید، این نامه را زیر سرم بگذارید، تا به وسیله آن به دو فرشته نکیر و منکر احتجاج کنم به اینکه مولایم احمد اردبیلى مرا به عنوان برادر، نامیده است
بهجه الامال ، ج ۲، ص ۱۱۴٫
سرگذشتهای عبرت انگیز//محمد محمدی اشتهاردی