تأخیر جنگ(آیت الله بها الدینی)

درباره خیلى مسائل، ما از ایشان مى‏ پرسیدیم. مثلاً یک بار راجع به جنگ از ایشان پرسیدیم که: عاقبت جنگ چه مى‏ شود؟ فرمود: شب جمعه همین جا نشسته بودم، جوان‏ها هم این جا سینه مى‏زدند، یک وقت دیدم چهارده شخصیت بزرگوار دور من را احاطه کرده‏اند. یکى از آنها فرمود: ما هر کدام به اندازه صد هزار نفر نیرو داریم، شما مى ‏گویید باید با صدام چه کرد؟ گفتم: تا مصلحت خدا چه باشد. فرمود: مصلحت خدا در تأخیر است.

البته سؤال ما بیشتر به این خاطر بود که همیشه در میدان بودیم، مرتب بمباران مى‏شد و شهید و مجروح داشتیم. و سؤال ما از عاقبت امور بود. این اتفاق مربوط به محرم سال ۶۴ است.