براى مجالس حسینى اهمیت و احترام فوق‌العاده‌اى قائل بودند، حتى احترام گذاشتن به هر امرى که به نحوى با امام حسین علیه السلام ارتباط داشت، نسبت به مجالس روضه‌خوانى، دسته‌هاى عزادارى، مراسم شام و نهار دادن به نام حسین علیه السلام، پیاده رفتن به کربلا، و هر چیزى که به ایشان، یا به زنده کردن نام او علیه السلام منتهى مى‌شد، چه در حضر و چه در سفر، چه در حال فعالیت و مشغولیت یا استراحت؛ زیرا از نظر ایشان امام حسین علیه السلام و یاد او مقدّم و مکرّم و معظّم است در همه حال. چه‌بسا خود مراسم روضه‌خوانى را بر پا مى‌کردند و طبقات مختلف مردم، اعم از کاسب و تحصیل کرده و بزرگان اهل علم، بازارى و عوام و خواص همه و همه در مجلس او حاضر مى‌شدند و ایشان-قدس سره-به خدمت حضّار مشغول مى‌شدند، و هرگاه قصد خروج داشتند کفشهاى ایشان را مرتّب مى‌کردند، و گاهى با دستان خود، آنها را جلو پاى صاحبانشان مى‌گذاشتند، خم مى‌شدند و آنها را پس و پیش مى‌کردند،
تا جائى که خود من شنیدم یکى از مخالفان این کار مى‌گفت، رفتن به روضه ایشان برایم مشکل است، زیرا به کارهائى دست مى‌زنند که متناسب با شخصیّت علمى و اجتماعى او نیست، زیرا از دیدگاه یک نفر عوام الناس که از بسیارى مسائل بى‌اطّلاع است چه‌بسا این تواضعات ایشان موجب شود که دیگر منزلتى، براى اهل علم قائل نشوند و این شایسته انسانى چون ایشان که به مراتب فضیلتى رسیده است نیست؛
این عمل ایشان از منزلت اهل علم کاسته است، و من با اشاره و کنایه این معنى را به ایشان فهماندم اما ایشان درحالى‌که مطالب مرا تکرار مى‌کردند چنین اضافه نمودند: این همان بیمارى است که در اعماق جان ما ریشه دوانده است، و صفتى ثابت و دائمى است در ما که هیچ‌گاه از ما جدا نمى‌شود، مگر به زحمت، از کجا که تواضع با شکل‌هاى گوناگون از مقام و شخصیّت ما کم مى‌کند؟ لا بد کسانى که چنین تفکراتى دارند خود را برتر از دیگران مى‌دانند، و خود را داراى مقام و منزلتى بالاتر از مردم عامى مى‌دانند، من که چنین چیزى را احساس نمى‌کنم، و از داشتن چنین تفکّرات به خدا پناه مى‌برم!
ایت الحق //سید محمد حسن قاضی
